In letterlogo´s krijgt het beeld extra betekenis bij het lezen en vice versa. Het is nogal een verschil of je dit ziet/leest:
of:
I amsterdam
of:
De grote I amsterdam letters zijn het meest gefotografeerde icoon van Amsterdam met maar liefst 440.000 contactmomenten per dag. Vooral door hun formaat, maar de vorm en kleur spelen daar toch ook een rol bij lijkt me.
Salonfähig alfabet
In Adformatie las ik een paar aardige berichtjes over een paar ‘logoletteralfabetten’, het alfabet vorm gegeven op verschillende manieren. Zo is het font Blackmail weer salonfähig. Stivoro grijpt voor een reclamecampagne terug op dit alfabet dat dateert uit 1996. Blackmail bestaat uit letters die ontwerper Martijn Oostra uit kranten en tijdschriften had geknipt.
Blackmail Alfabet
Blackmail Stivoro
De losgeknipte letters zouden werken als een `digitaal dwangmiddel´ om te stoppen met roken. Mwah, gek verhaal: losse letters als dwangmiddel en dan ook nog gebruikt in een digitaal medium. Dat soort letters zijn toch meer geschikt voor gebruik op papier? En ik zou denken dat een strak vorm gegeven alfabet per definitie dwingender werkt dan los geknipte letters. Zo noemde een groep vakgenoten een paar jaar geleden het gebruik van onze avenir in campagnebeelden nog dwingend, een corporate keurslijf. En dat kon toch niet de bedoeling zijn. Maar dat is verleden tijd. Intussen hebben we een campagne stijl waarin we meer ruimte hebben gekregen.
TwitterAlfabet
Ik heb me wel eens zorgen gemaakt over de mogelijkheden van design op Twitter. Zo vluchtig, zo snel, zo kort, design krijgt geen kans en ruimte. Toch wel, 2d studio heeft een speciaal alfabet voor Twitter samengesteld. Er bestaan zelfs meer fonts voor Twitter blijkt uit een kleine zoekactie op het web.
Twitter Alfabet Studio 2d
Twitter Alfabet Bildbunt
Ook weer los geknipte letters, en meer plaatje dan letter zou je bijna zeggen. Nu begin ik te begrijpen waarom losse letters dwingend kunnen zijn: de kracht van beeld komt veel nadrukkelijker naar voren! Hoe kon ik het vergeten.
Apphabet
Ook het apphabet van Ine Reinen is interessant in dit verband.
Elke art director schijnt ze tegenwoordig te gebruiken. Met het apphabet kun je een iPhone-scherm tot een haiku van 16 letters omtoveren. Maar niet alleen art directors kunnen deze mooie beeldjes gebruiken om een Japans gedicht op een iPhone (of een android?) te maken. Mogelijkheden te over dus voor design in de snelle communicatiemedia van deze tijd!
Ik ben zo benieuwd: is er iemand die haikus maakt met het apphabet of gebruik maakt van een of ander twitterfont? Nog meer weten over letters en het worldwide web, bekijk dan dit filmpje op youtube.
